“Solidariteit is geen daad van barmhartigheid, maar van rechtvaardigheid.”
​
Waarom kies ik voor vrijwilligerswerk.
Mijn uitgangspunt is :“Solidariteit is geen daad van barmhartigheid, maar van rechtvaardigheid”. Het is niet omdat een maatschappij die plicht tot structurele solidariteit niet of onvoldoende op zich neemt, dat dit de individuele burger ontslaat van de verantwoordelijkheid zich in te zetten voor mensen / gezinnen en hulp te bieden waar er nood is.
​
Mijn concrete situatie:
Ik zet mij in voor een gezin uit Bangladesh. Het is een warm gezin, waar de ouders het beste voorhebben met hun kinderen.
De oudste is negen en heeft een fysische beperking en leerachterstand. Hij gaat naar een school die aangepaste begeleiding geeft voor zijn probleem.
De tweede zoon zit in de eerste klas, waar hij weigert te spreken. Thuis spreekt hij Bangla en met mij Nederlands.
De jongste is een meisje van drie jaar en gaat naar de kleuterklas.
Papa werkt als chauffeur voor een organisatie die ziekenvervoer organiseert.
Mama is huisvrouw en volgt lessen Nederlands.
​
Dit gezin van vijf personen woont in een veel te klein appartement met 1 slaapkamer, waar de stapelbedden in de krappe living staan en waar de vochtige muren de oorzaak zijn van chronische ziektebeelden.
"Stap voor stap werken we samen aan oplossingen om de moeder hierin te begeleiden."
​
Wat zijn de noden?
De acuutste nood is een geschikte gezonde woning met voldoende ruimte.
Hiervoor heb ik reeds stappen ondernomen.
Dit zou zowel de gezondheidsproblemen als een rustige atmosfeer in huis garanderen.
Dit zou zowel de ouders als de kinderen ten goede komen, zoals een meer gestructureerde planning en opvoeding van de kinderen.
Stap voor stap werken we samen aan oplossingen om de moeder hierin te begeleiden. Ik help o.a. de kinderen met hun huistaken en vertaal voor de ouders de brieven met informatie van de school. Ik probeer hier de moeder zoveel mogelijk in te betrekken.
Vb. Ik geef ze kleine tips om op de dagen dat ik er niet ben toch te proberen de schoolagenda van de kinderen op te volgen.
​
"Ik kijk er elke week naar uit om langs te gaan en ervaar ook van hen heel veel warmte."
​
Een ander belangrijk punt is de integratie van het gezin in de buurt. Een eerste stap is een wandeling naar het parkje aan de overkant, waar de kinderen kunnen spelen en op termijn misschien ook buren zullen ontmoeten. Een kennismaking met de Chiro in de buurt was geen succes maar misschien is het nog wat te vroeg…
Ik kijk er elke week naar uit om langs te gaan en ervaar ook van hen heel veel warmte. Het is meer dan de moeite waard om vrijwilliger te zijn en om een stukje op weg te gaan met Emran, Sehela, Aryan, Rayan en Raïsha.
​
​
Marleen - Oktober 2023
​
